AP Latin Unit 8 Vergil, Aeneid, Books 6, 8 and 12 Practice Test

440     Nec procul hinc partem fusi monstrantur in omnem

Lugentes campi; sic illos nomine dicunt.

hic quos durus amor crudeli tabe peredit

secreti celant calles et myrtea circum

silva tegit; curae non ipsa in morte relinquunt.

445     his Phaedram Procrinque locis maestamque Eriphylen

crudelis nati monstrantem vulnera cernit,

Evadnenque et Pasiphaen; his Laodamia

it comes et iuvenis quondam, nunc femina, Caeneus

rursus et in veterem fato revoluta figuram.

450     inter quas Phoenissa recens a vulnere Dido

errabat silva in magna; quam Troius heros

ut primum iuxta stetit agnovitque per umbras

obscuram, qualem primo qui surgere mense

aut videt aut vidisse putat per nubila lunam,

455     demisit lacrimas dulcique adfatus amore est:

‘infelix Dido, verus mihi nuntius ergo

venerat exstinctam ferroque extrema secutam?

funeris heu tibi causa fui? per sidera iuro,

per superos et si qua fides tellure sub ima est,

460     inuitus, regina, tuo de litore cessi. (6,460)

sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras,

per loca senta situ cogunt noctemque profundam,

imperiis egere suis; nec credere quivi

hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.

465     siste gradum teque aspectu ne subtrahe nostro.

quem fugis? extremum fato quod te adloquor hoc est.’

talibus Aeneas ardentem et torva tuentem

lenibat dictis animum lacrimasque ciebat.

illa solo fixos oculos aversa tenebat

470     nec magis incepto vultum sermone movetur

quam si dura silex aut stet Marpesia cautes.

tandem corripuit sese atque inimica refugit

in nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi

respondet curis aequatque Sychaeus amorem.

475     nec minus Aeneas casu percussus iniquo

prosequitur lacrimis longe et miseratur euntem

440     Nec procul hinc partem fusi monstrantur in omnem

Lugentes campi; sic illos nomine dicunt.

hic quos durus amor crudeli tabe peredit

secreti celant calles et myrtea circum

silva tegit; curae non ipsa in morte relinquunt.

445     his Phaedram Procrinque locis maestamque Eriphylen

crudelis nati monstrantem vulnera cernit,

Evadnenque et Pasiphaen; his Laodamia

it comes et iuvenis quondam, nunc femina, Caeneus

rursus et in veterem fato revoluta figuram.

450     inter quas Phoenissa recens a vulnere Dido

errabat silva in magna; quam Troius heros

ut primum iuxta stetit agnovitque per umbras

obscuram, qualem primo qui surgere mense

aut videt aut vidisse putat per nubila lunam,

455     demisit lacrimas dulcique adfatus amore est:

‘infelix Dido, verus mihi nuntius ergo

venerat exstinctam ferroque extrema secutam?

funeris heu tibi causa fui? per sidera iuro,

per superos et si qua fides tellure sub ima est,

460     inuitus, regina, tuo de litore cessi. (6,460)

sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras,

per loca senta situ cogunt noctemque profundam,

imperiis egere suis; nec credere quivi

hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.

465     siste gradum teque aspectu ne subtrahe nostro.

quem fugis? extremum fato quod te adloquor hoc est.’

talibus Aeneas ardentem et torva tuentem

lenibat dictis animum lacrimasque ciebat.

illa solo fixos oculos aversa tenebat

470     nec magis incepto vultum sermone movetur

quam si dura silex aut stet Marpesia cautes.

tandem corripuit sese atque inimica refugit

in nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi

respondet curis aequatque Sychaeus amorem.

475     nec minus Aeneas casu percussus iniquo

prosequitur lacrimis longe et miseratur euntem

440     Nec procul hinc partem fusi monstrantur in omnem

Lugentes campi; sic illos nomine dicunt.

hic quos durus amor crudeli tabe peredit

secreti celant calles et myrtea circum

silva tegit; curae non ipsa in morte relinquunt.

445     his Phaedram Procrinque locis maestamque Eriphylen

crudelis nati monstrantem vulnera cernit,

Evadnenque et Pasiphaen; his Laodamia

it comes et iuvenis quondam, nunc femina, Caeneus

rursus et in veterem fato revoluta figuram.

450     inter quas Phoenissa recens a vulnere Dido

errabat silva in magna; quam Troius heros

ut primum iuxta stetit agnovitque per umbras

obscuram, qualem primo qui surgere mense

aut videt aut vidisse putat per nubila lunam,

455     demisit lacrimas dulcique adfatus amore est:

‘infelix Dido, verus mihi nuntius ergo

venerat exstinctam ferroque extrema secutam?

funeris heu tibi causa fui? per sidera iuro,

per superos et si qua fides tellure sub ima est,

460     inuitus, regina, tuo de litore cessi. (6,460)

sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras,

per loca senta situ cogunt noctemque profundam,

imperiis egere suis; nec credere quivi

hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.

465     siste gradum teque aspectu ne subtrahe nostro.

quem fugis? extremum fato quod te adloquor hoc est.’

talibus Aeneas ardentem et torva tuentem

lenibat dictis animum lacrimasque ciebat.

illa solo fixos oculos aversa tenebat

470     nec magis incepto vultum sermone movetur

quam si dura silex aut stet Marpesia cautes.

tandem corripuit sese atque inimica refugit

in nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi

respondet curis aequatque Sychaeus amorem.

475     nec minus Aeneas casu percussus iniquo

prosequitur lacrimis longe et miseratur euntem

440     Nec procul hinc partem fusi monstrantur in omnem

Lugentes campi; sic illos nomine dicunt.

hic quos durus amor crudeli tabe peredit

secreti celant calles et myrtea circum

silva tegit; curae non ipsa in morte relinquunt.

445     his Phaedram Procrinque locis maestamque Eriphylen

crudelis nati monstrantem vulnera cernit,

Evadnenque et Pasiphaen; his Laodamia

it comes et iuvenis quondam, nunc femina, Caeneus

rursus et in veterem fato revoluta figuram.

450     inter quas Phoenissa recens a vulnere Dido

errabat silva in magna; quam Troius heros

ut primum iuxta stetit agnovitque per umbras

obscuram, qualem primo qui surgere mense

aut videt aut vidisse putat per nubila lunam,

455     demisit lacrimas dulcique adfatus amore est:

‘infelix Dido, verus mihi nuntius ergo

venerat exstinctam ferroque extrema secutam?

funeris heu tibi causa fui? per sidera iuro,

per superos et si qua fides tellure sub ima est,

460     inuitus, regina, tuo de litore cessi. (6,460)

sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras,

per loca senta situ cogunt noctemque profundam,

imperiis egere suis; nec credere quivi

hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.

465     siste gradum teque aspectu ne subtrahe nostro.

quem fugis? extremum fato quod te adloquor hoc est.’

talibus Aeneas ardentem et torva tuentem

lenibat dictis animum lacrimasque ciebat.

illa solo fixos oculos aversa tenebat

470     nec magis incepto vultum sermone movetur

quam si dura silex aut stet Marpesia cautes.

tandem corripuit sese atque inimica refugit

in nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi

respondet curis aequatque Sychaeus amorem.

475     nec minus Aeneas casu percussus iniquo

prosequitur lacrimis longe et miseratur euntem

440     Nec procul hinc partem fusi monstrantur in omnem

Lugentes campi; sic illos nomine dicunt.

hic quos durus amor crudeli tabe peredit

secreti celant calles et myrtea circum

silva tegit; curae non ipsa in morte relinquunt.

445     his Phaedram Procrinque locis maestamque Eriphylen

crudelis nati monstrantem vulnera cernit,

Evadnenque et Pasiphaen; his Laodamia

it comes et iuvenis quondam, nunc femina, Caeneus

rursus et in veterem fato revoluta figuram.

450     inter quas Phoenissa recens a vulnere Dido

errabat silva in magna; quam Troius heros

ut primum iuxta stetit agnovitque per umbras

obscuram, qualem primo qui surgere mense

aut videt aut vidisse putat per nubila lunam,

455     demisit lacrimas dulcique adfatus amore est:

‘infelix Dido, verus mihi nuntius ergo

venerat exstinctam ferroque extrema secutam?

funeris heu tibi causa fui? per sidera iuro,

per superos et si qua fides tellure sub ima est,

460     inuitus, regina, tuo de litore cessi. (6,460)

sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras,

per loca senta situ cogunt noctemque profundam,

imperiis egere suis; nec credere quivi

hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.

465     siste gradum teque aspectu ne subtrahe nostro.

quem fugis? extremum fato quod te adloquor hoc est.’

talibus Aeneas ardentem et torva tuentem

lenibat dictis animum lacrimasque ciebat.

illa solo fixos oculos aversa tenebat

470     nec magis incepto vultum sermone movetur

quam si dura silex aut stet Marpesia cautes.

tandem corripuit sese atque inimica refugit

in nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi

respondet curis aequatque Sychaeus amorem.

475     nec minus Aeneas casu percussus iniquo

prosequitur lacrimis longe et miseratur euntem

Postquam exempta fames et amor compressus edendi,

185     rex Evandrus ait: ‘non haec sollemnia nobis,

has ex more dapes, hanc tanti numinis aram

vana superstitio veterumque ignara deorum

imposuit: saevis, hospes Troiane, periclis

servati facimus meritosque novamus honores.

190     iam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

disiectae procul ut moles desertaque montis

stat domus et scopuli ingentem traxere ruinam.

hic spelunca fuit vasto summota recessu,

semihominis Caci facies quam dira tenebat

195     solis inaccessam radiis; semperque recenti

caede tepebat humus, foribusque adfixa superbis

ora virum tristi pendebant pallida tabo.

huic monstro Volcanus erat pater: illius atros

ore vomens ignis magna se mole ferebat.

200     attulit et nobis aliquando optantibus aetas

auxilium adventumque dei. nam maximus ultor

tergemini nece Geryonae spoliisque superbus

Alcides aderat taurosque hac victor agebat

ingentis, vallemque boves amnemque tenebant.

Postquam exempta fames et amor compressus edendi,

185     rex Evandrus ait: ‘non haec sollemnia nobis,

has ex more dapes, hanc tanti numinis aram

vana superstitio veterumque ignara deorum

imposuit: saevis, hospes Troiane, periclis

servati facimus meritosque novamus honores.

190     iam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

disiectae procul ut moles desertaque montis

stat domus et scopuli ingentem traxere ruinam.

hic spelunca fuit vasto summota recessu,

semihominis Caci facies quam dira tenebat

195     solis inaccessam radiis; semperque recenti

caede tepebat humus, foribusque adfixa superbis

ora virum tristi pendebant pallida tabo.

huic monstro Volcanus erat pater: illius atros

ore vomens ignis magna se mole ferebat.

200     attulit et nobis aliquando optantibus aetas

auxilium adventumque dei. nam maximus ultor

tergemini nece Geryonae spoliisque superbus

Alcides aderat taurosque hac victor agebat

ingentis, vallemque boves amnemque tenebant.

Postquam exempta fames et amor compressus edendi,

185     rex Evandrus ait: ‘non haec sollemnia nobis,

has ex more dapes, hanc tanti numinis aram

vana superstitio veterumque ignara deorum

imposuit: saevis, hospes Troiane, periclis

servati facimus meritosque novamus honores.

190     iam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

disiectae procul ut moles desertaque montis

stat domus et scopuli ingentem traxere ruinam.

hic spelunca fuit vasto summota recessu,

semihominis Caci facies quam dira tenebat

195     solis inaccessam radiis; semperque recenti

caede tepebat humus, foribusque adfixa superbis

ora virum tristi pendebant pallida tabo.

huic monstro Volcanus erat pater: illius atros

ore vomens ignis magna se mole ferebat.

200     attulit et nobis aliquando optantibus aetas

auxilium adventumque dei. nam maximus ultor

tergemini nece Geryonae spoliisque superbus

Alcides aderat taurosque hac victor agebat

ingentis, vallemque boves amnemque tenebant.

Postquam exempta fames et amor compressus edendi,

185     rex Evandrus ait: ‘non haec sollemnia nobis,

has ex more dapes, hanc tanti numinis aram

vana superstitio veterumque ignara deorum

imposuit: saevis, hospes Troiane, periclis

servati facimus meritosque novamus honores.

190     iam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

disiectae procul ut moles desertaque montis

stat domus et scopuli ingentem traxere ruinam.

hic spelunca fuit vasto summota recessu,

semihominis Caci facies quam dira tenebat

195     solis inaccessam radiis; semperque recenti

caede tepebat humus, foribusque adfixa superbis

ora virum tristi pendebant pallida tabo.

huic monstro Volcanus erat pater: illius atros

ore vomens ignis magna se mole ferebat.

200     attulit et nobis aliquando optantibus aetas

auxilium adventumque dei. nam maximus ultor

tergemini nece Geryonae spoliisque superbus

Alcides aderat taurosque hac victor agebat

ingentis, vallemque boves amnemque tenebant.

Postquam exempta fames et amor compressus edendi,

185     rex Evandrus ait: ‘non haec sollemnia nobis,

has ex more dapes, hanc tanti numinis aram

vana superstitio veterumque ignara deorum

imposuit: saevis, hospes Troiane, periclis

servati facimus meritosque novamus honores.

190     iam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

disiectae procul ut moles desertaque montis

stat domus et scopuli ingentem traxere ruinam.

hic spelunca fuit vasto summota recessu,

semihominis Caci facies quam dira tenebat

195     solis inaccessam radiis; semperque recenti

caede tepebat humus, foribusque adfixa superbis

ora virum tristi pendebant pallida tabo.

huic monstro Volcanus erat pater: illius atros

ore vomens ignis magna se mole ferebat.

200     attulit et nobis aliquando optantibus aetas

auxilium adventumque dei. nam maximus ultor

tergemini nece Geryonae spoliisque superbus

Alcides aderat taurosque hac victor agebat

ingentis, vallemque boves amnemque tenebant.

At regina nova pugnae conterrita sorte

55       flebat et ardentem generum moritura tenebat:

‘Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae

tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae

tu requies miserae, decus imperiumque Latini

te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.

60       unum oro: desiste manum committere Teucris.

qui te cumque manent isto certamine casus

et me, Turne, manent; simul haec invisa relinquam

lumina nec generum Aenean captiva videbo.’

accepit vocem lacrimis Lavinia matris

65       flagrantis perfusa genas, cui plurimus ignem

subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.

Indum sanguineo veluti violaverit ostro

si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa

alba rosa, talis virgo dabat ore colores.

70       illum turbat amor figitque in virgine vultus;

ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:

‘ne, quaeso, ne me lacrimis neve omine tanto

prosequere in duri certamina Martis euntem,

o mater; neque enim Turno mora libera mortis.

75       nuntius haec, Idmon, Phrygio mea dicta tyranno

haud placitura refer. cum primum crastina caelo

puniceis invecta rotis Aurora rubebit,

non Teucros agat in Rutulos, Teucrum arma quiescant

et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum,

80       illo quaeratur coniunx Lavinia campo.’

At regina nova pugnae conterrita sorte

55       flebat et ardentem generum moritura tenebat:

‘Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae

tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae

tu requies miserae, decus imperiumque Latini

te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.

60       unum oro: desiste manum committere Teucris.

qui te cumque manent isto certamine casus

et me, Turne, manent; simul haec invisa relinquam

lumina nec generum Aenean captiva videbo.’

accepit vocem lacrimis Lavinia matris

65       flagrantis perfusa genas, cui plurimus ignem

subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.

Indum sanguineo veluti violaverit ostro

si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa

alba rosa, talis virgo dabat ore colores.

70       illum turbat amor figitque in virgine vultus;

ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:

‘ne, quaeso, ne me lacrimis neve omine tanto

prosequere in duri certamina Martis euntem,

o mater; neque enim Turno mora libera mortis.

75       nuntius haec, Idmon, Phrygio mea dicta tyranno

haud placitura refer. cum primum crastina caelo

puniceis invecta rotis Aurora rubebit,

non Teucros agat in Rutulos, Teucrum arma quiescant

et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum,

80       illo quaeratur coniunx Lavinia campo.’

At regina nova pugnae conterrita sorte

55       flebat et ardentem generum moritura tenebat:

‘Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae

tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae

tu requies miserae, decus imperiumque Latini

te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.

60       unum oro: desiste manum committere Teucris.

qui te cumque manent isto certamine casus

et me, Turne, manent; simul haec invisa relinquam

lumina nec generum Aenean captiva videbo.’

accepit vocem lacrimis Lavinia matris

65       flagrantis perfusa genas, cui plurimus ignem

subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.

Indum sanguineo veluti violaverit ostro

si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa

alba rosa, talis virgo dabat ore colores.

70       illum turbat amor figitque in virgine vultus;

ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:

‘ne, quaeso, ne me lacrimis neve omine tanto

prosequere in duri certamina Martis euntem,

o mater; neque enim Turno mora libera mortis.

75       nuntius haec, Idmon, Phrygio mea dicta tyranno

haud placitura refer. cum primum crastina caelo

puniceis invecta rotis Aurora rubebit,

non Teucros agat in Rutulos, Teucrum arma quiescant

et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum,

80       illo quaeratur coniunx Lavinia campo.’

At regina nova pugnae conterrita sorte

55       flebat et ardentem generum moritura tenebat:

‘Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae

tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae

tu requies miserae, decus imperiumque Latini

te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.

60       unum oro: desiste manum committere Teucris.

qui te cumque manent isto certamine casus

et me, Turne, manent; simul haec invisa relinquam

lumina nec generum Aenean captiva videbo.’

accepit vocem lacrimis Lavinia matris

65       flagrantis perfusa genas, cui plurimus ignem

subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.

Indum sanguineo veluti violaverit ostro

si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa

alba rosa, talis virgo dabat ore colores.

70       illum turbat amor figitque in virgine vultus;

ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:

‘ne, quaeso, ne me lacrimis neve omine tanto

prosequere in duri certamina Martis euntem,

o mater; neque enim Turno mora libera mortis.

75       nuntius haec, Idmon, Phrygio mea dicta tyranno

haud placitura refer. cum primum crastina caelo

puniceis invecta rotis Aurora rubebit,

non Teucros agat in Rutulos, Teucrum arma quiescant

et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum,

80       illo quaeratur coniunx Lavinia campo.’

At regina nova pugnae conterrita sorte

55       flebat et ardentem generum moritura tenebat:

‘Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae

tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae

tu requies miserae, decus imperiumque Latini

te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.

60       unum oro: desiste manum committere Teucris.

qui te cumque manent isto certamine casus

et me, Turne, manent; simul haec invisa relinquam

lumina nec generum Aenean captiva videbo.’

accepit vocem lacrimis Lavinia matris

65       flagrantis perfusa genas, cui plurimus ignem

subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.

Indum sanguineo veluti violaverit ostro

si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa

alba rosa, talis virgo dabat ore colores.

70       illum turbat amor figitque in virgine vultus;

ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:

‘ne, quaeso, ne me lacrimis neve omine tanto

prosequere in duri certamina Martis euntem,

o mater; neque enim Turno mora libera mortis.

75       nuntius haec, Idmon, Phrygio mea dicta tyranno

haud placitura refer. cum primum crastina caelo

puniceis invecta rotis Aurora rubebit,

non Teucros agat in Rutulos, Teucrum arma quiescant

et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum,

80       illo quaeratur coniunx Lavinia campo.’